فلعلغتنامه دهخدافلع. [ ف ُ ] (ع ص ، اِ) ج ِ فَلوع . (منتهی الارب ). شمشیرهای برنده . (اقرب الموارد).
فلعلغتنامه دهخدافلع. [ ف َ ] (ع مص ) شکافتن چیزی را و بریدن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). شکافتن . (تاج المصادر بیهقی ): فلع رأسه بالسیف و الحجر. || واضح ساختن . (از اقر
فلعلغتنامه دهخدافلع. [ ف َ / ف ِ ] (ع اِمص ) کفتگی و ترکیدگی پای و جز آن . ج ، فلوع . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).
فلعةلغتنامه دهخدافلعة. [ ف ِ ع َ ] (ع اِ) پاره ای از کوهان : لعن اﷲ فلعتها؛ دشنام است مر عربان را. (منتهی الارب ). قطعه ای از سنام . ج ، فِلَع. (اقرب الموارد).
