یماسیهلغتنامه دهخدایماسیه . [ ] (اِخ ) نام فرقه ای از فِرَق میان عیسی و محمد علیهماالسلام . (از فهرست ابن الندیم ).
یمانیةلغتنامه دهخدایمانیة. [ ی َ نی ی َ ] (اِخ ) از فِرَق زیدیه اصحاب محمدبن یمانی کوفی . (خاندان نوبختی ص 267). و رجوع به مروج الذهب ج 2 ص 144 شود.
یمانیةلغتنامه دهخدایمانیة. [ ی َ ی َ ] (ص نسبی ) منسوب به یمان و یمن . (یادداشت مؤلف ). گویند: امراءة یمانیة و قوم یمانیة. (ناظم الاطباء). و رجوع به یمانی و یمن و صبح الاعشی ج 1
یمانیةلغتنامه دهخدایمانیة. [ ی َ ی َ / نی ی َ ] (ع اِ) قسمی از جو که خوشه ٔ آن سرخ است . (از متن اللغة) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). نوعی از جو سرخ خوشه . (منتهی الارب ) (آنن
حکمت یمانیهلغتنامه دهخداحکمت یمانیه . [ ح ِ م َ ت ِ ی َ نی ی َ / ی ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) شریعت محمدی (ص )، چه اهل عراق و فارس مکه را از متعلقات ملک یمن شمارند. (غیاث ).
شعرای یمانیهلغتنامه دهخداشعرای یمانیه . [ ش ِ ی ِ ی َ نی ی َ ] (اِخ ) شعرای یمانی . (یادداشت مؤلف ).
یمانیةلغتنامه دهخدایمانیة. [ ی َ نی ی َ ] (اِخ ) از فِرَق زیدیه اصحاب محمدبن یمانی کوفی . (خاندان نوبختی ص 267). و رجوع به مروج الذهب ج 2 ص 144 شود.
یمانیةلغتنامه دهخدایمانیة. [ ی َ ی َ ] (ص نسبی ) منسوب به یمان و یمن . (یادداشت مؤلف ). گویند: امراءة یمانیة و قوم یمانیة. (ناظم الاطباء). و رجوع به یمانی و یمن و صبح الاعشی ج 1
یمانیةلغتنامه دهخدایمانیة. [ ی َ ی َ / نی ی َ ] (ع اِ) قسمی از جو که خوشه ٔ آن سرخ است . (از متن اللغة) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). نوعی از جو سرخ خوشه . (منتهی الارب ) (آنن
حکمت یمانیهلغتنامه دهخداحکمت یمانیه . [ ح ِ م َ ت ِ ی َ نی ی َ / ی ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) شریعت محمدی (ص )، چه اهل عراق و فارس مکه را از متعلقات ملک یمن شمارند. (غیاث ).
شعرای یمانیهلغتنامه دهخداشعرای یمانیه . [ ش ِ ی ِ ی َ نی ی َ ] (اِخ ) شعرای یمانی . (یادداشت مؤلف ).
