یعقوبلغتنامه دهخدایعقوب . [ ی َ ] (اِخ ) ابن اسحاق بن ابراهیم . نام پسر اسحاق پیغمبر و او را اسرائیل نیز گویند و با عیصو از یک شکم زاییده شدند. (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). نام پیغمبری که پدر یوسف بود و این لفظ عبرانی است نه عربی . (آنندراج ) (غیاث ). یکی از انبیای بنی اسرائیل ، پدر یوسف
یعقوبلغتنامه دهخدایعقوب . [ ی َ ] (اِخ ) ابن لیث صفاری . یعقوب پسر لیث رویگرزاده ٔ قرنین زرنگ و از عیاران سیستان بود. نسبت او به خسروپرویز درست نیست و اصلاً پیش از رسیدن به شهرت کسی او را نمی شناخته و نسبش بر همه مجهول بوده است . یعقوب از قرنین به شهر سیستان (زرنج ) آمد و پیش رویگری دیگر به رو
یعقوبلغتنامه دهخدایعقوب . [ ی َ ] (اِخ ) ابن نقولا، معروف به دکتر صروف . از دانشمندان فلسفه و ریاضی و نجوم و شعر و ادب ، و از مترجمان چیره دست انگلیسی و از نویسندگان و روزنامه نگاران طرازاول عرب بود. او در دیه محدث بیروت به سال 1268 هَ . ق . به دنیا آمد و از د
یعقوبلغتنامه دهخدایعقوب . [ ی َ ] (اِخ ) ابن یزید تمار، مکنی به ابویوسف . شاعر عراقی که به شیوایی طبع و نداشتن تکلف در شعر معروف و از یاران ابونواس و به منتصر عباسی منسوب بود و در حدود سال 256 هَ . ق . درگذشت . (از اعلام زرکلی ).
یعقوبلغتنامه دهخدایعقوب . [ ی َ ] (اِخ ) ابن یوسف الناصر صلاح الدین بن ایوب شرف الدین ، ملقب و معروف به ملک الاعز. یکی از فرمانروایان دودمان ایوبی بود و به علم حدیث اشتغال داشت و از گروهی از محدثان زمان خود در مصر وشام حدیث اخذ کرد و روایت نمود. تولد وی به سال 572</s
عقوبلغتنامه دهخداعقوب . [ ع َ ] (ع ص ، اِ) آنکه نائب پیشین خود باشد در امور خیر. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
عقوبلغتنامه دهخداعقوب . [ ع ُ ] (ع مص ) برگ سبز برآوردن بعد برگ خشک . (از منتهی الارب ). || نکاح کردن بعد مردن یا طلاق آن . (از منتهی الارب ). || بر پاشنه زدن . (دهار). || خلیفه ٔ کسی شدن . (از منتهی الارب ). از پی درآمدن . (دهار) (تاج المصادر بیهقی ). جانشین کسی شدن و پس از او آمدن . (از اقر
عکوبلغتنامه دهخداعکوب . [ ع َ ] (ع اِ) غبار و گرد. (منتهی الارب ). غبار، و گویند غبار دود. (از اقرب الموارد). || نباتی است خاردار که پخته ٔ آن را میخورند. (از اقرب الموارد). کنگر را گویند و آن رستنیی باشد خاردار که با ماست پرورده شود و خورند. (از برهان ) (از آنندراج ). کنگر. (الفاظ الادویة).
یعقوبالغتنامه دهخدایعقوبا. [ ی َ ] (اِخ ) دهی است در بغداد. (منتهی الارب ). نام دهی در نزدیکی بغداد. (ناظم الاطباء). ظاهراً مصحف بعقوباست . رجوع به بعقوبا شود.
یعقوبیلغتنامه دهخدایعقوبی . [ ی َ ] (اِخ )احمدبن ابی یعقوب بن واضح ، یا احمدبن ابی یعقوب اسحاق بن جعفربن وهب بن واضح کاتب ، معروف به یعقوبی و ابن واضح . از تاریخ نویسان و جغرافیون اسلامی است . در ارمنیه و هند و مصر و بلاد مغرب و دیگر کشورهای اسلامی گردش کرد. از تألیفات اوست : <span class="hl"
یعقوبیلغتنامه دهخدایعقوبی . [ ی َ بی ی / ی َ ] (ص نسبی ) منسوب به یعقوب . ج ، یعاقبة. (ناظم الاطباء). || منسوب است به یعقوب که نام اجدادی است . (از الانساب سمعانی ). || منسوب به یعقوب پیغمبر : پیش یوسف نازش خوبی مکن جز نیاز و آه
یعقوبیانلغتنامه دهخدایعقوبیان . [ ی َ ] (اِخ ) پادشاهان و فرمانروایان سلسله ٔ صفاری که پس از یعقوب لیث به سلطنت رسیدند، مانند عمرو لیث ، خلف بن لیث ، محمدبن لیث ، لیث بن علی ، علی بن لیث ، محمدبن علی بن لیث ، احمدبن محمدبن خلف و خلف بن احمد. (یادداشت مؤلف ) : خلاف تو
یعقوبیانلغتنامه دهخدایعقوبیان . [ ی َ ] (اِخ ) یعاقبه . یعقوبیین . (یادداشت مؤلف ) : ایشان ترسایان یعقوبیان را لعنت کردند و براندند... مملکت ارسن ارمیاقی هفده سال بود و دین یعقوبیان داشت ... مملکت نسطاس از میان مردم بیست وهفت سال بودست و هم بر دین یعقوبیان بود. (از مجمل ا
یعقوب خانلغتنامه دهخدایعقوب خان . [ ی َ ] (اِخ ) سومین از خاندان بارکزائی افغانستان (در سال 1296 هَ . ق .). (یادداشت مؤلف ).
یعقوب آق قویونلولغتنامه دهخدایعقوب آق قویونلو. [ ی َ ب ِ ق ُ ] (اِخ ) سلطان یعقوب پسر اوزون حسن . و رجوع به یعقوب بیک شود.
یعقوب ساوجیلغتنامه دهخدایعقوب ساوجی . [ ی َ ب ِ وَ ] (اِخ ) شیخ نجم الدین بن قاضی مسیح الدین عیسی . از گویندگان نامدار ایران و معاصر و منسوب به اوزون حسن و پسرش سلطان یعقوب بود. پس از مرگ سلطان یعقوب گوشه نشینی اختیار کرد و از امور دنیوی دست شست . بیت زیر از اوست :برو با هرکه می خواهد دلت گشت چم
چاه یعقوبلغتنامه دهخداچاه یعقوب . [ هَِ ی َ ] (اِخ ) در کتاب قاموس مقدس آمده است : «چاهی است که عیسی مسیح درکنار آن چاه با زن سامری تکلم نمود، و آن چاه در نزدیکی شکیم واقع است ... هیچیک از طوایف دنیا را در خصوص موضع آن چاه اختلافی نبوده است زیرا که آن بمسافت یک میل و نیم بطرف شرقی نابلس ، در دامنه
مار یعقوبلغتنامه دهخدامار یعقوب . [ ی َ ] (اِخ ) رئیس صنف یعقوبیه از نصاری . (مفاتیح العلوم ، یادداشت به خط مرحوم دهخدا). نام شخصی است که مجتهد و صاحب مذهب ترسایان بوده . (برهان ) (آنندراج ). «مار» عنوان قدیسان و یعقوب مؤسس فرقه ٔ یعقوبیه از ترسایان است .(حاشیه ٔ برهان چ معین ). و رجوع به ماده ٔ
ده یعقوبلغتنامه دهخداده یعقوب . [ دِه ْ ی َ ] (اِخ ) دهی از دهستان سبلوئیه بخش زرند شهرستان کرمان . واقع در 21هزارگزی جنوب زرند. با 323تن سکنه . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).
ابویعقوبلغتنامه دهخداابویعقوب . [ اَ بو ی َ ] (اِخ ) اسحاق بن ابراهیم بن محمدبن سهل . رجوع به اسحاق ... شود.
