یزلغتنامه دهخدایز. [ ی ِ زُ ] (اِخ ) هکاای دُ . جزیره ٔ بزرگی است در شمال ژاپن دارای دو میلیون و هفتصد هزار سکنه . شهرهای عمده ٔ آن هاک ُ داتِه و اُتارو است . (یادداشت مؤلف )
یزلغتنامه دهخدایز. [ ی َ ] (اِ) گیاهی خاردار که به تازی ثمام گویند و آن را بر اطراف خیمه و دیگر جایها گذارند تا مردمان و جانوران آمد شد نتوانند نمود. (ناظم الاطباء). گیاهی باش
یزیدیهلغتنامه دهخدایزیدیه . [ ی َ دی ی َ ] (اِخ ) یا یزیدیان ، پیروان شیخ شرف الدین ابوالفضائل عدی بن مسافربن اسماعیل ... ابن مروان از مشایخ قرن ششم هجری هستند. او به سال 555 یا 5
یزبنلغتنامه دهخدایزبن . [ ی َ ب ُ ] (اِ مرکب ) ثمام . عرف . درخت یز. (یادداشت مؤلف ): ضغبوس ؛ شاخ یزبن . جلیلة؛ یک یزبن . امصوخة؛ برگ و شاخ یزبن . (منتهی الارب ). و رجوع به یز
یزتهلغتنامه دهخدایزته . [ ی َ زَ ت َ ] (اِخ ) صورت ایزد در اوستا از ریشه ٔ یز . (از مزدیسنا و ادب پارسی ص 159). رجوع به ایزد و یزدان شود.
یزناکلغتنامه دهخدایزناک . [ ی َ ] (ص مرکب ) که پر از گیاه یز است . که یز فراوان در آن روید: وادی مُغرز؛ رودبار یزناک . (منتهی الارب ). رجوع به یز شود.
یزینلغتنامه دهخدایزین . [ ی َ ] (ص نسبی ) منسوب به گیاه یز. (ناظم الاطباء): هجوم ؛ باد سخت که خانه ها ویران کند و یزین را برکند. (منتهی الارب ). و رجوع به یز و یزبن شود.