گیتی خدیولغتنامه دهخداگیتی خدیو. [ خ َ وْ ] (اِ مرکب ) پادشاه گیتی . (از برهان قاطع، ذیل ماده ٔ خدیو) : جهاندار محمود گیتی خدیوکه بسته به شمشیر گیتی ز دیو. فردوسی .|| وزیر گیتی . ||
گیتیلغتنامه دهخداگیتی . (اِ) جهان . کره ٔ زمین . عالم سفلی . (از برهان قاطع) (از بهار عجم ) (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء). کره ٔ خاکی . کره ٔ ارض : ایا خورشید سالاران گیتی سوا
تربثلغتنامه دهخداتربث . [ ت َ رَب ْ ب ُ ] (ع مص ) درنگ کردن . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). درنگ کردن و بازایستادن . (آنندراج ). تمکث . (اقرب المو
لاحوللغتنامه دهخدالاحول . [ ح َ ] (ع جمله ٔ اسمیه ) (از: «لا» + «حول ») مختصر «لاحول و لاقوة الا باﷲ العلی العظیم » است و آن رابرای راندن دیو و شیطان ، بر زبان آرند : از گفتن لاح
فرمندلغتنامه دهخدافرمند. [ ف َ م َ ] (ص مرکب ) از: فر(= فره ) + مند که پساوند اتصاف است . این لغت مأخوذاز فرهنگ دساتیر است . (حاشیه ٔ برهان چ معین ). در آثار قدما به تشدید ثانی
ابوسراقهلغتنامه دهخداابوسراقه . [ اَ س ُ ق َ ] (اِخ ) کنیت احمدبن احمد بلخی ، نجّار، متخلص به امینی . بقول صاحب مجمعالفصحاء مدّاح یمین الدوله محمود غزنوی بوده و قصیده ٔ ذیل را از او