گیاه خوارلغتنامه دهخداگیاه خوار. [ خوا / خا ] (نف مرکب ) گیاخور. خورنده ٔ گیاه . آنکه گیاه و علف خورد. رجوع به گیاخوار شود : شاه جانوران گوشت خوار باز است و شاه چهارپایان گیاه خوار ا
گیاه خوارفرهنگ فارسی عمید / قربانزادههر جانوری که انرژی مورد نیاز خود را با مصرف گیاهان به‌دست آورد؛ خورندۀ گیاه؛ علف‌خوار.
گیاهخوارvegetarianواژه‌های مصوب فرهنگستانفردی که به هر دلیل از خوردن گوشت و فراوردههای گوشتی پرهیز میکند
گیاه خوارگیلغتنامه دهخداگیاه خوارگی . [ خوا / خا رَ / رِ ] (حامص مرکب ) عمل گیاه خوار. گیاه خوری . رجوع به گیاخوارگی شود.
گیاه خوارگیلغتنامه دهخداگیاه خوارگی . [ خوا / خا رَ / رِ ] (حامص مرکب ) عمل گیاه خوار. گیاه خوری . رجوع به گیاخوارگی شود.