گیالغتنامه دهخداگیا. [ گ َ ] (اِخ ) شهری است در هند که در ناحیه ٔ بهار و اوریسا در کنار رود فالگور یکی از شعب گنگ قرار دارد و سکنه ٔ آن 88000 تن است . صنایع ابریشم بافی آن معرو
گیالغتنامه دهخداگیا. (اِ) مخفف گیاه است که علف باشد. (برهان قاطع) (فرهنگ نظام ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (غیاث اللغات ) (فرهنگ شعوری ج 2 ص 308). علف ستوران . (صحاح الفرس ). عل
گیا خوردنلغتنامه دهخداگیا خوردن . [ خوَرْ / خُرْ دَ ] (مص مرکب ) مخفف گیاه خوردن . رجوع به همین ترکیب شود.
گیا چریدنلغتنامه دهخداگیا چریدن . [ چ َ دَ ] (مص مرکب ) مخفف گیاه چریدن . علف خواری کردن . در گیاه زار چرا کردن . رجوع به گیاه چریدن شود.
گیا خوردنلغتنامه دهخداگیا خوردن . [ خوَرْ / خُرْ دَ ] (مص مرکب ) مخفف گیاه خوردن . رجوع به همین ترکیب شود.
گیا چریدنلغتنامه دهخداگیا چریدن . [ چ َ دَ ] (مص مرکب ) مخفف گیاه چریدن . علف خواری کردن . در گیاه زار چرا کردن . رجوع به گیاه چریدن شود.
گیادارلغتنامه دهخداگیادار. (نف مرکب )مخفف گیاه دار. آنجای که گیا دارد. دارای گیاه . || مرغزار. علفزار. باغ و بوستان : بدو در گیادار وی گونه گون گل و میوه از صدهزاران فزون . اسدی .
گیاهلغتنامه دهخداگیاه . (اِ) گیا. گیاغ . (از برهان ) (انجمن آرای ناصری ). حشیش و نبات . (فرهنگ شعوری ج 2 ص 314). رستنی کوچک از علف و بوته در مقابل درخت . (فرهنگ نظام ). علف سبز