بکامةلغتنامه دهخدابکامة. [ ب َ م َ ] (ع مص ) بَکْم ْ. گنگ گردیدن . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). گنگ و کر و کور پیدا شدن . (منتهی الارب ). و رجوع به بکم شود. || (اِمص ) گن
بکملغتنامه دهخدابکم . [ ب َ ] (ع مص و حامص ) گنگی یا عجز بیان و بلاهت . (از منتهی الارب ) (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (از غیاث ). بَکامة. (منتهی الارب ). ورجوع به بکامة شود
بکماءلغتنامه دهخدابکماء. [ ب َ ] (ع ص ) نعت مؤنث أبکم . (منتهی الارب ). مؤنث أبکم یعنی زن گنگ و کر و کور مادرزاد. ج ، بُکم و بُکمان . (ناظم الاطباء).
بکملغتنامه دهخدابکم . [ ب ُ ] (ع ص ) ج ِ اَبکم . (از منتهی الارب ) (ترجمان علامه ٔ جرجانی ص 21) (ناظم الاطباء). گنگ . (غیاث ). بُکمان . رجوع به بکمان شود.- صم و بکم ؛ کران و ل
گنگلغتنامه دهخداگنگ . [ گ ُ ] (ص ) لال . و به عربی ابکم خوانند یعنی شخصی که به ایما و اشاره حرف زند نه به زبان . (برهان ) (آنندراج ). اَخْرَس . (زمخشری ) (مهذب الاسماء). اَبْهَ
