گوهردارلغتنامه دهخداگوهردار. [ گ َ / گُو هََ ] (نف مرکب ) دارای گوهر. دارای جواهر : خوش می روی در جان من ، خوش می کنی درمان من ای دین و ای ایمان من ، ای بحر گوهردار من . مولوی (کلی
گوهربارانلغتنامه دهخداگوهرباران . [ گ َ / گُو هََ ] (اِخ ) زاینده رود که یکی از رودهایی است که در دریای خزر میریزد به گفته ٔ رابینو: در مصب سه شعبه میشود. شعبه ٔ وسطای آن گوهرباران ن
گوهرآرایلغتنامه دهخداگوهرآرای . [ گ َ / گُو هََ ] (نف مرکب ) آراینده ٔ گوهر. گوهرآمای . خاصیت بخش . دارای اثر : کواکب را به قدرت کارفرمای طبایع را به صنعت گوهرآرای .نظامی .
گوهربارلغتنامه دهخداگوهربار. [ گ َ / گُو هََ ] (نف مرکب ) بارنده ٔ گوهر. نثارکننده ٔ گوهر : و آتش او گلی است گوهرباردر برابر گل است و در بر خار. نظامی . || بخشنده ٔ گوهر. (از بهار
گوهردانلغتنامه دهخداگوهردان . [ گ َ / گُو هََ ] (اِ مرکب ) جای گوهر. جای نهادن گوهر. صندوقچه ٔ جواهرات .
گوهردانلغتنامه دهخداگوهردان . [ گ َ / گُو هََ ] (اِخ ) (...کوه ) این کوه میان بلوک ارسنجان و بلوک کمین در فارس واقع است . (از فارسنامه ٔ ناصری ص 338).
پرالکلغتنامه دهخداپرالک . [ پ َ ل َ ] (اِ)آهن گوهردار. (فرهنگ اسدی ). آهن جوهردار. (اوبهی ). فولاد جوهردار را گویند عموماً و تیغ و شمشیر را خصوصاً. (برهان ) : بدست هر یک از ایشان
گوهریفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. گوهردار.۲. [مجاز] اصیل؛ پاک‌نژاد.۳. آراسته به گوهر؛ جواهرنشان.۴. گوهرفروش؛ جواهرفروش.
گهردارلغتنامه دهخداگهردار. [ گ ُ هََ ] (نف مرکب ) مخفف گوهردار : گفتم چه صاعقه است گهردار تیغ اوگفتا جداکننده ٔ جسم عدو ز جان . فرخی .زدوده تیغ گهردار رنگ داده به خون بنفشه زار و
آبدادهلغتنامه دهخداآبداده . [ دَ /دِ ] (ن مف مرکب ) گوهردار. تیزکرده : گفتندپادشاه ما مسعود است هر کس که بی فرمان سلطان ما اینجا آید زوبین آبداده و شمشیر است . (تاریخ بیهقی ).دیو
پلارکلغتنامه دهخداپلارک . [ پ َ رُ ] (اِ) پَلالُک . جنسی است از پولاد گوهردار. جنسی است از آهن پولاد هندی . (نسخه ای از لغت نامه ٔ اسدی ). بلارک . بلالک : چه چیز است آن رونده تیر