گوهراندازلغتنامه دهخداگوهرانداز. [ گ َ / گُو هََ اَ ] (نف مرکب ) گوهرافشان . گوهرنثار : همه ره گنج ریز و گوهراندازبیاوردند شیرین را به صد ناز. نظامی .- گوهرانداز کردن ؛ کنایه از گری
گوهراندازیلغتنامه دهخداگوهراندازی . [ گ َ / گُو هََ اَ ] (حامص مرکب ) عمل گوهرانداز. گوهرپاشی . گوهرپراکنی . || در بیت زیر، گوهر به دور افکندن ، مجازاً، اعراض از مال اندوزی : چه باید
گوهراندوزلغتنامه دهخداگوهراندوز. [ گ َ / گُو هََ اَ ] (نف مرکب ) که گوهر اندوزد. که گوهر اندوخته سازد. گردکننده ٔ گوهرها. (ناظم الاطباء).
گهراندازیلغتنامه دهخداگهراندازی . [ گ ُ هََ اَ ] (حامص مرکب ) مخفف گوهراندازی . رجوع به ذیل همین کلمه شود.
گوهراندازیلغتنامه دهخداگوهراندازی . [ گ َ / گُو هََ اَ ] (حامص مرکب ) عمل گوهرانداز. گوهرپاشی . گوهرپراکنی . || در بیت زیر، گوهر به دور افکندن ، مجازاً، اعراض از مال اندوزی : چه باید
گهراندازیلغتنامه دهخداگهراندازی . [ گ ُ هََ اَ ] (حامص مرکب ) مخفف گوهراندازی . رجوع به ذیل همین کلمه شود.
گنجریزلغتنامه دهخداگنجریز. [ گ َ ] (نف مرکب ) کنایه از جوانمرد و بسیار بخش . (آنندراج ). سخی و جوانمرد. || مسرف . مبذر. (ناظم الاطباء). || ریزنده ٔ گنج : بفرمود تا خازن زودخیزکند
اندازلغتنامه دهخداانداز.[ اَ ] (اِمص ) به معنی مصدر است که انداختن باشد. (از برهان قاطع). عمل انداختن . (فرهنگ فارسی معین ).- بارانداز ؛ آنجا که بار فرود می آورند: بارانداز کشتی