گوش بستر

gušbe(a)star

معنی

در افسانه‌ها، موجودی شبیه آدمیزاد که گوش‌های پهن و بزرگ داشته چنان که وقت خوابیدن یکی را بستر و یکی را لحاف می‌کرده.

جست‌وجوی دقیق

گوش بستر

لغت‌نامه دهخدا

گوش بستر. [ ب ِ / ب َ ت َ ] (اِخ ) نام مردی عظیم گوش به عهد اسکندر. توضیح اینکه چون اسکندر ذوالقرنین متوجه شهر بابل شد در اثنای راه به کوهی رسید بس عظیم و در دا

گوش بستر

فرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده

جست‌وجوی مشابه

گوش

گویش اصفهانی

تکیه ای: guš طاری: göš طامه ای: guš طرقی: göš کشه ای: göš /giš نطنزی: guš

گوش

گویش مازنی

پاشنه ی در

گوش

دیکشنری فارسی به عربی

اذن

گوش

فرهنگ مترادف و متضاد

۱. اذن ۲. زاویه، گوشه

گوش

دیکشنری فارسی به انگلیسی

corner

جست‌وجوی متن

گلیم گوش

فرهنگ انتشارات معین

( ~ .) (اِمر.) موجودی متوهم به شکل آدمی با گوش های بزرگ به حدی که یک گوش را بستر و دیگری را لحاف می کرده اند؛ گوش بستر.

گلیم گوش

لغت‌نامه دهخدا

گلیم گوش . [ گ ِ ] (ص مرکب ) مردمی بوده اند مانند آدم لیکن گوشهای آنها به مرتبه ای بزرگ بوده که یکی را بستر و دیگری را لحاف میکرده اند و آنها را گوش بستر هم میگ

گوش

لغت‌نامه دهخدا

گوش . (اِ) آلت شنوائی . عضوی که بدان عمل شنیدن انجام گیرد. معروف است ، و به عربی اُذُن گویند. (برهان ). اذن و آلت شنیدن در انسان و دیگر حیوانات و جزء خارجی مجرا

گوشور

لغت‌نامه دهخدا

گوشور. [ گوش ْ وَ ] (ص مرکب ) صاحب گوش . دارای گوش . که گوش دارد. (مؤلف ). || سامع. (مؤلف ).- امثال : گوشور یک بار خندد کر دو بار . (امثال و حکم ج 3 ص 1333).

بستر

لغت‌نامه دهخدا

بستر. [ ب ِ / ب َ ت َ ] (اِ) پهلوی ،ویسترک . «تاوادیا 166:2»همریشه ٔ گستر. «اسفا 1:2 ص 171». جامه ٔ خواب گسترانیده . رختخواب . (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ص 278)