گوشور

gušvar

معنی

۱. دارای گوش؛ صاحب گوش.
۲. شنونده؛ شنوا: ◻︎ گوشور یک‌بار خندد کر دو بار / چون ‌که لاغ اِملی کند یاری به یار (مولوی: ۷۲۴)

جست‌وجوی دقیق

گوشور

فرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده

۱. دارای گوش؛ صاحب گوش.۲. شنونده؛ شنوا: ◻︎ گوشور یک‌بار خندد کر دو بار / چون ‌که لاغ اِملی کند یاری به یار (مولوی: ۷۲۴)

گوشور

لغت‌نامه دهخدا

گوشور. [ گوش ْ وَ ] (ص مرکب ) صاحب گوش . دارای گوش . که گوش دارد. (مؤلف ). || سامع. (مؤلف ).- امثال : گوشور یک بار خندد کر دو بار . (امثال و حکم ج 3 ص 1333).

گوشور

فرهنگ انتشارات معین

(وَ) (ص .) فرمانبر، مطیع .

جست‌وجوی مشابه

گوشورون

لغت‌نامه دهخدا

گوشورون . [ گوش ْ وَ ] (اِخ ) فرشته ای که پرستاری جانوران سودمند با اوست . این کلمه از اوستایی گئوش اورون گرفته شده است . (از فرهنگ ایران باستان ج 1 ص 323). رجو

گوشوری

لغت‌نامه دهخدا

گوشوری . [ گوش ْ وَ ] (حامص مرکب ) عمل گوشور. صفت گوشور. رجوع به گوشور شود.

گوشواره

گویش بختیاری

گوشواره.

گوشواره

گویش اصفهانی

تکیه ای: gušvâra طاری: göšvâra طامه ای: gušvâra طرقی: göšvâra کشه ای: gišvâra نطنزی: gušvâra

گوشاری

گویش مازنی

گوش سپردن پنهانی به گفت و گوی دیگران

جست‌وجوی متن

گوشوری

لغت‌نامه دهخدا

گوشوری . [ گوش ْ وَ ] (حامص مرکب ) عمل گوشور. صفت گوشور. رجوع به گوشور شود.

گوشورون

لغت‌نامه دهخدا

گئوش اورون

لغت‌نامه دهخدا

گئوش اورون . [ گ ِ او او وَ ] (اِخ ) در اوستایی لفظاً بمعنی روان چهارپایان است ودر پهلوی این نام تبدیل به گوشورون شده ، و آن فرشته ای است که پرستاری جانداران سو

املا کردن

لغت‌نامه دهخدا

املاکردن . [ اِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) اِکتاب . (تاج المصادر بیهقی ) (منتهی الارب ). املال . (تاج المصادر بیهقی ) (مصادر زوزنی ). مطلبی را تقریر و القا کردن تا دیگ

گوش بستر

لغت‌نامه دهخدا

گوش بستر. [ ب ِ / ب َ ت َ ] (اِخ ) نام مردی عظیم گوش به عهد اسکندر. توضیح اینکه چون اسکندر ذوالقرنین متوجه شهر بابل شد در اثنای راه به کوهی رسید بس عظیم و در دا