گودیلغتنامه دهخداگودی . [ گ َ / گُو ] (حامص ) عمق . قعر. پستی . غور. فرود. دورتکی . ژرفا. ته .تک . || (اِ) گودال و جای عمیق و زمین پست و مغاک . (ناظم الاطباء). حفره . و رجوع به
گودیفرهنگ انتشارات معین( ~ .)(اِ.)1 - وضع یا کیفیت گود بودن . 2 - داشتن کف یا بستری در پایین تر از سطح محیط .
اوقابفرهنگ انتشارات معین(اَ یا اُ) [ ع . ] (اِ.) جِ وَقْب . 1 - گودی که در آن آب جمع شود. 2 - هر گودی در اندام مانند گودی چشم .
پستیفرهنگ انتشارات معین(پَ)1 - (اِ.) نشیب ، گودی . 2 - (حامص .) انحطاط . 3 - خواری ، ذلت . 4 - نانجیبی ، رذالت . 5 - تنگ چشمی ، کوته نظری .
غورفرهنگ انتشارات معین(غُ یا غَ وْ) [ ع . ] 1 - (مص ل .) فرو شدن ، فرو رفتن . 2 - دقت کردن در کاری ، تفکر و تأمل کردن . 3 - (اِمص .) گودی ، فرورفتگی . 4 - قعر هر چیز. 5 - دقت ، تأمل
سه پلشتفرهنگ انتشارات معین( ~. پِ لِ) (اِمر.) 1 - حالتی در قاب بازی که گودی همة قاب ها به سوی بالا باشد. 2 - (کن .) وضع بسیار ناخوشایند.