گندگیلغتنامه دهخداگندگی . [ گ َ دَ / دِ ] (حامص ) عفونت و بوی ناخوش . (آنندراج ). نَتْن . نَتانت . نُتونت . تعفن . بدبوئی . گندائی : و شهری که نامش آب گنده باشد صفت ناخوشی و گندگ
گندگیلغتنامه دهخداگندگی . [ گ ُ دَ / دِ ] (حامص ) (از: گنده + ی ) قطر. سطبرا. سطبری . ثِخَن . کلفتی . درشتی . زفتی . غِلَظ. غِلظه . غِلاظه : استغلاظ؛ ناخریدن جامه را به سبب درشتی
گندگیاهلغتنامه دهخداگندگیاه . [ گ َ ] (اِ مرکب ) به معنی خرس گیاه است . گویند شقاقل بیخ گندگیاه است و خرس آن را به غایت دوست میدارد. (برهان ) (آنندراج ). خرس گیاه . (الفاظ الادویه
دل گندگیلغتنامه دهخدادل گندگی . [ دِ گ ُ دَ / دِ ](حامص مرکب ) صفت دل گنده . دل گنده بودن . (یادداشت مرحوم دهخدا). دل فراخی . دل گشادی . رجوع به دل گنده شود.
گندگیاهلغتنامه دهخداگندگیاه . [ گ َ ] (اِ مرکب ) به معنی خرس گیاه است . گویند شقاقل بیخ گندگیاه است و خرس آن را به غایت دوست میدارد. (برهان ) (آنندراج ). خرس گیاه . (الفاظ الادویه
دل گندگیلغتنامه دهخدادل گندگی . [ دِ گ ُ دَ / دِ ](حامص مرکب ) صفت دل گنده . دل گنده بودن . (یادداشت مرحوم دهخدا). دل فراخی . دل گشادی . رجوع به دل گنده شود.
کلانیلغتنامه دهخداکلانی . [ ک َ ] (حامص ) گندگی و تناوری . (ناظم الاطباء). بزرگی و سطبری . (آنندراج ). درشتی . ضخمی . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). عُظم . (منتهی الارب ). بزرگ بود
شوالغتنامه دهخداشوا. [ ش ِ ] (اِ) سختی و گندگی و پینه ٔپوست دست و اعضاء را گویند که به سبب کار کردن بهم رسیده باشد. (برهان ). پینه که در دست و پا پیدا شود بواسطه ٔ کارهای سخت و
بخرلغتنامه دهخدابخر. [ ب َ خ َ ] (ع اِمص ) گندگی دهان و جز آن . (منتهی الارب ). گندگی دهان و جز آن که بفارسی بیاستو و پیاستو و غشاک گویند. (ناظم الاطباء).