گنده بغللغتنامه دهخداگنده بغل . [ گ َ دَ / دِ ب َ غ َ ](ص مرکب ) کسی که خوی و نم زیر بغلش بسیار بدبو باشد. اَذفَر. ذَفِر. (منتهی الارب ). اِصَن ّ : با زبان معنوی گل با جعل هر زمان گ
گنده بغلیلغتنامه دهخداگنده بغلی . [ گ َ دَ / دِ ب َ غ َ] (حامص مرکب ) صفت گنده بغل . رجوع به گنده بغل شود.
گندهفرهنگ انتشارات معین(گُ دَ یا دِ) (اِ.) 1 - گلوله ای که از خمیر به جهت یک عدد نان درست کنند؛ چانة خمیر. 2 - (ص .) مدور، گرد. 3 - کوفتة بزرگی که از گوشت سازند و در شله پلو و آتش اند
گنده بغلیلغتنامه دهخداگنده بغلی . [ گ َ دَ / دِ ب َ غ َ] (حامص مرکب ) صفت گنده بغل . رجوع به گنده بغل شود.
ذفرلغتنامه دهخداذفر. [ ذَ ف ِ ] (ع ص ) مرد گنده بَغَل . || تیز. تند. (در بوی ): مسک ذفر؛ مشک تیزبوی و له [ لأذخِر ] اصل مندفن و قضبان دقاق ذفرالریح . (ابن البیطار). ذفرالمَشم
زهمقةلغتنامه دهخدازهمقة. [ زَ م َ ق َ ] (ع اِمص ) گنده بویی بدن از گنده بغلی یا بوی بد دیگر. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
دسیسلغتنامه دهخدادسیس . [ دَ ] (ع ص ، اِ) گنده بغلی که به دوا نرود. || کسی که او راپنهانی به جایی فرستند تا خبر بیاورد. (منتهی الارب )(از اقرب الموارد). || کباب . (منتهی الارب )