گم زدهلغتنامه دهخداگم زده . [ گ ُ زَ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) گمراه . (آنندراج ) (غیاث ). || منافق . گنه کار. (شمس اللغات ).
گمشدهفرهنگ مترادف و متضاد۱. پیگم، گمنشان، مفقود، مفقودالاثر، ناپدید ۲. خودباخته ۳. تباهشده، ضایع، نابود ≠ یافته
گمشدهلغتنامه دهخداگمشده . [ گ ُ ش ُ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) مفقود. فقید. یاوه . یافه . هرزه . خله . گم گشته . (یادداشت مؤلف ). ضالَّة. (دهار) (منتهی الارب ). ضال َّ. (ترجمان القر
گنبدلغتنامه دهخداگنبد. [ گُم ْ ب َ ] (اِ) پهلوی گومبت (گنبد، قبه ) در تهران و اراک (سلطان آباد) گنبذ، معرب آن «جنبذ» معجم البلدان در «جنبذ» و «جنبذه » اصلاً از آرامی و سریانی ما
گمرهیلغتنامه دهخداگمرهی . [ گ ُ رَ ] (حامص مرکب ) گمراهی . بی راهی . گم کردگی راه . غی . ضلالت . غوایت : زده سر ز آیین و دین بهی رسیده به دل کژی و گمرهی . فردوسی .تا زنده ای زی گ
گواژه زدنلغتنامه دهخداگواژه زدن . [ گ َ / گ َوْ وا ژَ / ژِ زَ دَ ] (مص مرکب ) طعنه زدن . مسخره کردن . ملامت و سرزنش کردن : ای گم شده و خیره و سرگشته کسایی گوّاژه زده بر تو امل ریمن و
ثکللغتنامه دهخداثکل . [ ث َ ] (ع اِمص ) حُلق . فرزندمردگی . || مرگ . هلاک . || (مص ) مصیبت زده شدن بمردن فرزند. بی فرزند شدن مادر. || گم کردن دوست . (تاج المصادر بیهقی ).