گل فروغفرهنگ نامها(تلفظ: gol foruq) (گل + فروغ = روشنایی ، نور) روی هم به معنی نور ، روشنایی و فروغ گل ؛ (به مجاز) زیبا و لطیف.
فروغلغتنامه دهخدافروغ . [ ف ُ ] (اِ) به معنی فروز است که شعاع و روشنی و تابش آفتاب و آتش و غیره باشد. (برهان ). روشنایی . نور. (یادداشت بخطمؤلف ). افروغ . (حاشیه ٔ برهان چ معین
احمدلغتنامه دهخدااحمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن محمد ایزدیار، معروف بفرید کافی وزیر. عوفی در لباب الألباب ج 1 ص 120 ببعد آرد: الصدر الاجل شرف الدولة و الدین سید الکتاب فریدالزّمان
دانستنلغتنامه دهخدادانستن . [ ن ِ ت َ ] (مص ) دانائی حاصل کردن . (از ناظم الاطباء). دانش . علم . (تاج المصادر بیهقی ). فقه . شعر. (دهار) (ترجمان القرآن جرجانی ). علم پیدا کردن . ت
ورغفرهنگ فارسی عمید / قربانزادهفروغ؛ روشنی: ◻︎ گل را چه گَرد خیزد از ده گلاب‌زن؟ / مَه را چه ورغ بندد از صد چراغ‌دان؟ (؟: کلیله‌ودمنه: ۲۶).
گل آکندهلغتنامه دهخداگل آکنده . [ گ ُ ک َ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) آکنده به گُل . گُل آلود. آلوده به گل : اگر برهنه نباشی که شخص بنمایی گمان برند که پیراهنت گل آکنده ست .سعدی (طیبات چ
