گلوبندهلغتنامه دهخداگلوبنده . [ گ ُ / گ َ ب َ دَ / دِ ] (ص مرکب ) تابع حلق وشکم و مرد بسیارخوار. (انجمن آرا). شکمباره . شکم خواره . آنکه بنده ٔ شکم خود باشد. طبل خواره : ممانید بر کهتران کار خوارگ
گلوبندگیفرهنگ فارسی عمیدپرخوری؛ شکم‌پرستی: ◻︎ ز ده‌گونه ریچال و ده‌گونه وا / گلوبندگی هر یکی را سزا (ابوشکور: شاعران بی‌دیوان: ۲۸۳).
گلوبندگیلغتنامه دهخداگلوبندگی . [ گ ُ / گ َ ب َ دَ / دِ ] (حامص مرکب ) شکم خوارگی . شهوت طعام : ز ده گونه ریچال و ده گونه باگلوبندگی هر یکی را سزا. ابوشکور.رجوع به گلو
بیش خوارلغتنامه دهخدابیش خوار. [ خوا/خا ] (نف مرکب )اکول . گلوبنده . پرخوار. مقابل اندک خور : من از تو بهمت توانگرترم که تو بیش خواری من اندک خورم .نظامی .
گلوبندگیلغتنامه دهخداگلوبندگی . [ گ ُ / گ َ ب َ دَ / دِ ] (حامص مرکب ) شکم خوارگی . شهوت طعام : ز ده گونه ریچال و ده گونه باگلوبندگی هر یکی را سزا. ابوشکور.رجوع به گلو
ماکوللغتنامه دهخداماکول . (ص ) گلوبنده و مردی قوی اندام و کارکن باشد. (لغت فرس اسدی چ اقبال ص 316). به معنی شکم خواره و پرخور هم آمده است . (برهان ) (از ناظم الاطباء) : قلیه کردم زود و آوردمش پیش تا بخوردند آن دو ماکول نهنگ .<br
پرخوارلغتنامه دهخداپرخوار. [ پ ُ خوا / خا ] (نف مرکب ) پرخواره . پرخور. بسیارخوار. اَکال . شکم خواره . شکم پرست . اَکول . شِکمُو. شکم گنده . گران خوار. شکم بنده . رَزد. رَس ْ. عبدالبطن . گلوبنده . شکم پرور. طبلخوار. مقابل کم خوار : س
رسلغتنامه دهخدارس . [ رَ ] (اِ) درخت انگور. (ناظم الاطباء). ظاهراً صورتی است از رز. || ریسمان و طناب . (ناظم الاطباء) (برهان ). رسن . (برهان ) (انجمن آرا) (آنندراج ) (فرهنگ جهانگیری ). در ضرورت شعری مخفف رسن (تناب ) استعمال میشود. (فرهنگ نظام ) : بگرد دانا گرد و
