گلعذارلغتنامه دهخداگلعذار. [ گ ُ ع ِ ] (ص مرکب ) گلرو. خوش صورت . نیکورخ . آنکه سیمایی چون گل دارد : همه ساله روشن بهاران بدی گلان چون رخ گلعذاران بدی . فردوسی .منادی میکرن شهر و
طرفگیلغتنامه دهخداطرفگی . [ طُ ف َ / ف ِ ] (حامص ) بازیگری : شهید طرفگی خوی گلعذارانم صبا به مشهدم آردز لاله زار چراغ . سلطان علی بهی .کنند خال و خطت از برای بردن دل هزار طرفگی و
گلچهرهفرهنگ مترادف و متضادگلچهر، گلخد، گلرخ، گلرخسار، گلرو، گلعذار، لالهرخ، لالهرخسار، لالهرو، لالهعذار، ≠ زردچهره، زردرو
چشم شادیلغتنامه دهخداچشم شادی . [ چ َ / چ ِ م ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) چشمی که از شوق و آرزوی خبری در پریدن باشد. (آنندراج ) : مگر می آید امشب گلعذارم که همچون چشم شادی بیقرارم
دشت افروزلغتنامه دهخدادشت افروز. [ دَ ت ِ اَ ] (اِخ ) نام سیرگاهی است . (آنندراج ) : دشت افروز از نظر کی میرودجلوه گاه گلعذاران یاد باد.باقر کاشی (از آنندراج ).