گلرنگلغتنامه دهخداگلرنگ . [ گ ُ رَ ] (اِخ ) نام اسب رستم است : || نام اسب فریدون : برآمد چو باد دمان از برش بشد تیز گلرنگ زیر اندرش . فردوسی .سرش تیز شد کینه و جنگ رابه آب اندر ا
گلرنگلغتنامه دهخداگلرنگ . [ گ ُرَ ] (ص مرکب ) به رنگ گل . سرخ رنگ . سرخ : گلرنگ شود چو روی شویی همه جومشکین گردد چو مو فشانی همه کو. رودکی .دگرباره بیدار شد خفته مردبرآشفت و رخسا
گل رنگلغتنامه دهخداگل رنگ . [ گ ُ ل ِ رَ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) گل کاجیره . کاچیره . کازیره . گل عصفر. گل کاغاله . بهرمان . کافشه . احریض . و رجوع به کاجیره شود.
بور گلرنگلغتنامه دهخدابور گلرنگ . [ رِ گ ُ رَ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از آفتاب . خورشید : چو برزد بامدادان بور گلرنگ غبار آتشین از نعل بر سنگ .نظامی .
بور گلرنگلغتنامه دهخدابور گلرنگ . [ رِ گ ُ رَ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از آفتاب . خورشید : چو برزد بامدادان بور گلرنگ غبار آتشین از نعل بر سنگ .نظامی .