گشنفرهنگ فارسی عمید / قربانزاده۱. بسیار؛ انبوه: ◻︎ به خرده توان آتش افروختن / پس آنگه درخت گشَن سوختن (سعدی۱: ۴۸ حاشیه).۲. دارای هیکل تنومند.
گشنلغتنامه دهخداگشن . [ گ ِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان بابک بخش حومه ٔ شهرستان تربت حیدریه واقع در 18هزارگزی شمال باختری تربت حیدریه ، سر راه مالرو عمومی به کدکن . هوای آن معتد
گشن آمدنلغتنامه دهخداگشن آمدن . [ گ ُ م َ دَ ] (مص مرکب ) طالب نر شدن : غنجه ؛ زن بگشن آمده : ز دشت رم گله در هر قرانی بگشن آید تکاور مادیانی .نظامی .
گشن دادنلغتنامه دهخداگشن دادن . [گ ُ دَ ] (مص مرکب ) تلقیح . (زوزنی ). لقاح . (منتهی الارب ): تَأبیر؛ گشن دادن خرمابن . (تاج المصادر بیهقی ). اطلق النخلة؛ گشن دادن خرمابن را. (منته
گشن کردنلغتنامه دهخداگشن کردن . [ گ ُ ک َ دَ ] (مص مرکب ) بار گرفتن و باردار شدن : شنیدم که چل مادیان گشن کردیکی تخم برداشت از وی به درد. فردوسی .|| با ماده نزدیک شدن : و سعادت وی [
گشن گرفتنلغتنامه دهخداگشن گرفتن . [ گ ُ گ ِ رِ ت َ ] (مص مرکب ) حامل شدن . آبستن گردیدن : به فرمان خدا زو گشن گیردخدا گفتی شگفتی درپذیرد. نظامی .رجوع به گشن گیری شود.
گشن خواه شدنلغتنامه دهخداگشن خواه شدن . [ گ ُ خوا / خا ش ُ دَ ] (مص مرکب ) نر جستن . طالب نر بودن . استسعاب : اقحفت البقرة اقفاحاً؛ گشن خواه شد گاو ماده . اقحفت الذئبة اقفاحاً؛ گشن خواه