گشاده ابروفرهنگ فارسی عمید / قربانزاده۱. آن‌که میان ابروانش باز باشد؛ ابروگشاده.۲. [مجاز] خندان؛ خوش‌رو.
گشادهلغتنامه دهخداگشاده . [ گ ُ دَ / دِ ] (ن مف ) باز. مقابل بسته . مفتوح : هرج الباب ؛ گشاده گذاشت در را. (منتهی الارب ) : گشاده در هر دو آزاده وارمیان کوی کندوری افکنده خوار. ا
ابلدلغتنامه دهخداابلد. [ اَ ل َ ] (ع ص ) گشاده ابرو. (تاج المصادر بیهقی ). || کندخاطر. || مرد بزرگ جثه . مرد بزرگ خلقت . || (ن تف ) کندتر. بلیدتر. - امثال : ابلد من ثور . ابلد
گشادهلغتنامه دهخداگشاده . [ گ ُ دَ / دِ ] (ن مف ) باز. مقابل بسته . مفتوح : هرج الباب ؛ گشاده گذاشت در را. (منتهی الارب ) : گشاده در هر دو آزاده وارمیان کوی کندوری افکنده خوار. ا
بلجلغتنامه دهخدابلج . [ ب َ ل َ ] (ع مص ) شادمان شدن . (از منتهی الارب ). || گشاده ابرو شدن . (منتهی الارب ). أبلج شدن . (از اقرب الموارد). و رجوع به ابلج شود.