گسیل

۱. روانه کردن؛ فرستادن.
۲. (صفت) روانه؛ فرستاده: ◻︎ نومید مکن گسیل سائل را / بندیش ز روزگار آن سائل (ناصر‌خسرو: ۲۷۰).
⟨ گسیل‌ داشتن: فرستادن کسی به‌ جایی؛ روانه‌ کردن.
⟨ گسیل‌ کردن: = ⟨ گسیل داشتن

ارسال، اعزام، روانه، فرستادن

deputation, dispatch, mission