گسنلغتنامه دهخداگسن . [ گ ُ ] (اِ) گرسنگی که در مقابل سیری است . (برهان ). رجوع به گرسنه و گشنه و گسنه شود.
گسنهلغتنامه دهخداگسنه . [گ ُ ن َ / ن ِ ] (ص ) گسن . گشنه . گرسنه : در اراک (سلطان آباد) گوسنه . (از حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). گرسنه که در مقابل سیر باشد. (برهان ) (جهانگیری )
گسنامارلغتنامه دهخداگسنامار. [ گ ُ ] (اِ) نهایت و غلبه ٔ گرسنگی باشد، چه گسن به معنی گرسنه و آمار به معنی نهایت طلب و خواهش بود. (برهان ) (آنندراج ). محمد معین نوشته اند: در یک نسخ
گسنگیلغتنامه دهخداگسنگی . [ گ ُ ن َ / ن ِ ] (حامص ) گشنگی . مخفف گرسنگی . (برهان ) (آنندراج ). رجوع به گشنگی شود.
گسندهلغتنامه دهخداگسنده . [ گ ُ س َ دَ / دِ ] (اِ) خواهش و آرزو. || اشتهاء. || مغز درخت . (ناظم الاطباء).