گروهدیکشنری فارسی به عربیاحکام , باقة , تجمع , جحفل , جيش , حشد , راية , زمرة , زي , صغار السمک , صنف , عدد , عصابة , علبة , فريق , قطيع , قوات , قوم , کثير , کومة , مجتمع , مجموعة , مد
گروهلغتنامه دهخداگروه . [ گ ُ ] (اِ) پهلوی ، گره (دسته ، گروه ). ارمنی ، گره (ملت ، جمعیت ). بلوچی ، گرف . ایرانی باستان ، ظاهراً گروثوه . کردی ، کوروه (اجتماع اشخاص ). (حاشیه ٔ
پس‌اضافهpostpositionواژه‌های مصوب فرهنگستانحرف اضافه‌ای که پس از اسم یا گروه اسمی می‌آید و با آن گروه حرف‌اضافه‌ای می‌سازد
پیش‌اضافهpreposition 1واژه‌های مصوب فرهنگستانحرف اضافه‌ای که پیش از اسم یا گروه اسمی می‌آید و با آن گروه حرف‌اضافه‌ای می‌سازد
حرف اضافه مرکبواژهنامه آزادحرف اضافه‌ای است که بیش از یک حرف باشد. حرف‌های وابستگیِ مرکّب، بیش‌تر از به هم پیوستگی حرف‌های اضافه و گاهی از به هم پیوستن حرف ربط و اضافه ساخته می‌شود. گروه
حرف اضافهلغتنامه دهخداحرف اضافه . [ ح َ ف ِاِ ف َ / ف ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کلمه ای است که نسبت میان دو کلمه را بیان کند و کلمه ٔ بعد را متمم کلمه ٔ دیگر قرار دهد چنانکه معنی
از آن رولغتنامه دهخدااز آن رو. [ اَ ] (حرف اضافه + صفت + اسم ) از آن سو. از آن طرف : هم آنگاه خسرو از آن روی ِ کوه پدید آمد از راه ، دور از گروه . فردوسی . || (حرف ربط مرکب ) از آن
