گرم خولغتنامه دهخداگرم خو. [ گ َ ] (ص مرکب ) تندخو. (آنندراج ) : آن گرم خو بسوز دل ما رسیده بودخوناب این کباب بر آتش چکیده بود.ابوطالب کلیم (از آنندراج ).
گرم خونلغتنامه دهخداگرم خون . [ گ َ ] (ص مرکب ) کنایه از بسیاردوست و بامحبت واختلاطکننده . (برهان ) (آنندراج ) (غیاث ) : شب نه در خوابم که بینی چشم حیرانم بهم کز سرشک گرم خون چسبید
گرم خویان چمنلغتنامه دهخداگرم خویان چمن . [ گ َ ن ِ چ َ م َ ](ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) گلها و ریاحین : شرمساریم از سلوک گرم خویان چمن برگ گل دارد زبان خار در آزار ما.دانش (از آنندراج ).
گرم خونلغتنامه دهخداگرم خون . [ گ َ ] (ص مرکب ) کنایه از بسیاردوست و بامحبت واختلاطکننده . (برهان ) (آنندراج ) (غیاث ) : شب نه در خوابم که بینی چشم حیرانم بهم کز سرشک گرم خون چسبید
گرم خویان چمنلغتنامه دهخداگرم خویان چمن . [ گ َ ن ِ چ َ م َ ](ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) گلها و ریاحین : شرمساریم از سلوک گرم خویان چمن برگ گل دارد زبان خار در آزار ما.دانش (از آنندراج ).
خوش خندهلغتنامه دهخداخوش خنده . [ خوَش ْ / خُش ْ خ َ دَ / دِ ] (ص مرکب ) نیک خنده . شکرخنده . نیکوخنده . آنکه خوب خندد : یاد از آن حجره ٔ حکیم شریف و آن حریفان گرم خوش خنده .سوزنی .
گرملغتنامه دهخداگرم . [ گ َ ] (ص ) پارسی باستان گرما [ در پادا: گَرما ]، اوستا گرما ، پهلوی گَرم ،هندی باستان غرما (گرمی )، ارمنی جرم ، جرمن (تب )، کردی و بلوچی گَرم ، افغانی غ
خوانلغتنامه دهخداخوان . [ خوا / خا ] (اِ) طبق بزرگی را گویند که از چوب ساخته باشند چه طبق کوچک را خوانچه گویند. (برهان قاطع). سفره ٔ فراخ و گشاده . (ناظم الاطباء). سماط. ابوجامع
