گردن زدنلغتنامه دهخداگردن زدن . [ گ َ دَ زَ دَ ] (مص مرکب ) گردن بریدن . کشتن . سر جدا کردن . سَبت . (دهار) (منتهی الارب ) : بفرمود تا هرکه را یافتندبه گردن زدن تیز بشتافتند. فردوسی
گردنگویش اصفهانی تکیه ای: mol طاری: gardun / mol طامه ای: gardan طرقی: gardun / mol کشه ای: gardun نطنزی: gardon / mol
گردن افکندنلغتنامه دهخداگردن افکندن . [ گ َدَ اَ ک َ دَ ] (مص مرکب ) گردن زدن . || مطیع بودن . تسلیم گشتن . فرمانبرداری کردن : که ما شاه را چاکر و بنده ایم همان باژ را گردن افکنده ایم
سر زدنلغتنامه دهخداسر زدن . [ س َ زَ دَ ] (مص مرکب ) سرزنش . (برهان ) (انجمن آرا) (آنندراج ). || گردن زدن . (برهان ) (جهانگیری ). سر بریدن . (آنندراج ). کشتن : که ما بی گناهیم از