گردن تافتنلغتنامه دهخداگردن تافتن . [ گ َ دَ ت َ ] (مص مرکب ) سر باززدن . اعراض . عَجر. عَجران . (منتهی الارب ) : گردن از طوق آن کمند بتافت طوق زرین چنین توان دریافت .نظامی .
گردنگویش اصفهانی تکیه ای: mol طاری: gardun / mol طامه ای: gardan طرقی: gardun / mol کشه ای: gardun نطنزی: gardon / mol
گردن انداختنلغتنامه دهخداگردن انداختن . [ گ َ دَ اَ ت َ ] (مص مرکب ) سر عجزفروآوردن و این مقابل گردن تافتن بود. (آنندراج ).
عجرانلغتنامه دهخداعجران . [ ع َ ] (ع مص ) گردن تافتن . || درگذشتن از بیم و مانند آن . (منتهی الارب ) (آنندراج ).
عجرلغتنامه دهخداعجر. [ ع َ ] (ع مص ) گردن تافتن . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (آنندراج ). || درگذشتن از بیم و مانند آن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). به شتاب درگذشتن از بیم و م
گردنفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. (زیست‌شناسی) قسمتی از بدن بین سر و تنه.۲. [قدیمی، مجاز] فرد بزرگ و قدرتمند: ◻︎ بنازند فردا تواضع‌کنان / نگون از خجالت سر گردنان (سعدی۱: ۱۳۴). Δ در این
نصرآبادیلغتنامه دهخدانصرآبادی . [ ن َ ] (اِخ ) محمد طاهر (میرزا...) از ادبا و شعرای قرن یازدهم است ، وی مؤلف تذکره ای است که به نام خود او «تذکره ٔ نصرآبادی » معروف شده است و مشتمل