گردن افراختنلغتنامه دهخداگردن افراختن . [ گ َ دَ اَ ت َ ] (مص مرکب ) قدرت از خود نشان دادن . خودنمایی کردن . مقاومت . ایستادگی : ببردیم بر دشمنان تاختن نیارست کس گردن افراختن . فردوسی .
گردن افراشتنلغتنامه دهخداگردن افراشتن . [ گ َ دَ اَ ت َ ] (مص مرکب ) گردن بلند کردن . || گردن کشیدن . طغیان . سرکشی : هرکه گردن به دعوی افرازددشمن از هر طرف بدو تازد. سعدی . || امتداد و
گردن افراختهلغتنامه دهخداگردن افراخته . [ گ َ دَ اَ ت َ / ت ِ ] (ن مف مرکب ) گردن کشیده . سربلند : بر قیصر آمد سپه تاخته به پیروزی و گردن افراخته .فردوسی .چون گردنت افراخته وآن عاجز مسک
گردنگویش اصفهانی تکیه ای: mol طاری: gardun / mol طامه ای: gardan طرقی: gardun / mol کشه ای: gardun نطنزی: gardon / mol
گردنفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. (زیست‌شناسی) قسمتی از بدن بین سر و تنه.۲. [قدیمی، مجاز] فرد بزرگ و قدرتمند: ◻︎ بنازند فردا تواضع‌کنان / نگون از خجالت سر گردنان (سعدی۱: ۱۳۴). Δ در این
افراختنلغتنامه دهخداافراختن . [ اَ ت َ ] (مص ) برداشتن و بلند ساختن . (برهان ) (آنندراج ). برآوردن . بلند کردن . (شرفنامه ٔ منیری ) (مؤید). افراشتن مرادف آنست . (شرفنامه ٔ منیری )
گردنلغتنامه دهخداگردن . [ گ َ دَ ] (اِ) پهلوی گرتن ، کردی گردن ، افغانی وبلوچی گردن ، وخی و شغنی گردهن و سریکلی گردهان . (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). معروف است و به عربی جید و
یاللغتنامه دهخدایال . (اِ) گردن باشد. (لغت فرس اسدی ). به معنی گردن باشد مطلقاً، اعم از گردن انسان و حیوان دیگر و به عربی عنق گویند. (برهان ). گردن . (آنندراج ). عنق . (غیاث ال