گرازهلغتنامه دهخداگرازه . [ گ ُ زَ ] (اِخ ) اسم گروهی از ایرانیان . نام پهلوانی است ایرانی که در جنگ دوازده رخ سیامک را به قتل آورد. (برهان ) (آنندراج ). چون کمال دلیری و قدرت در
گرازهلغتنامه دهخداگرازه . [ گ ُ زَ / زِ ] (اِ) خوک نر که گراز باشد. (برهان ). || (ص نسبی ) منسوب به گراز دردلیری ، چنانکه گاوه منسوب به گاو. (فرهنگ رشیدی ).
گرازهفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. (زیست‌شناسی) خوک وحشی.۲. (صفت نسبی، منسوب به گراز) [مجاز] دلیر، مانند گراز.
گرازه کشیدنلغتنامه دهخداگرازه کشیدن . [ گ ُ زَ / زِ ک َ / ک ِ دَ] (مص مرکب ) زبانه کشیدن . واَرزَدَن . شعله ور شدن .
گرازگویش اصفهانی تکیه ای: gorâz / gâkuhi طاری: gerâz طامه ای: gorâz طرقی: görâz کشه ای: görâz نطنزی: gorâz
گرازه کشیدنلغتنامه دهخداگرازه کشیدن . [ گ ُ زَ / زِ ک َ / ک ِ دَ] (مص مرکب ) زبانه کشیدن . واَرزَدَن . شعله ور شدن .
گیوگانلغتنامه دهخداگیوگان . [ وْ ] (اِخ ) نام یکی از پهلوانان ایران است که پسر او گرازه نام داشت . (فرهنگ جهانگیری ). نام پهلوانی است ایرانی . (برهان قاطع). نام یکی از پهلوانان ای
سیامکلغتنامه دهخداسیامک . [ م َ ] (اِخ ) نام یکی از پهلوانان توران که در جنگ دوازده رخ بدست گرازه ٔ ایرانی کشته شد. (برهان ) : گرازه بشد با سیامک بجنگ چو شیر ژیان با دمنده نهنگ .
گر زدنلغتنامه دهخداگر زدن . [ گ ُ زَ دَ ] (مص مرکب ) الو گرفتن . مشتعل شدن . گرازه کشیدن . گره زدن (در تداول مردم قزوین ).