گاورلغتنامه دهخداگاور. [ وَ ] (اِ) نام درختی است که صمغ آن را گاوشیر گویند و جاوشیر معرب آن است . (برهان ). رجوع به گاوشیر و گاورشیر شود.
گاورسه ٔ نقره گونلغتنامه دهخداگاورسه ٔ نقره گون . [ وَ س َ / س ِ ی ِ ن ُ رَ / رِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از گوهر تیغ باشد : بلارک بگاورسه ٔ نقره گون ز نقره برآورده گاورس خون . نظامی
گاورولغتنامه دهخداگاورو. [ رَ / رُو ] (اِ مرکب ) گشادگی و سوراخی که گاوی تواند از آن گذشتن . قسمی کول ، تنبوشه .
گاورسه ٔ نقره گونلغتنامه دهخداگاورسه ٔ نقره گون . [ وَ س َ / س ِ ی ِ ن ُ رَ / رِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از گوهر تیغ باشد : بلارک بگاورسه ٔ نقره گون ز نقره برآورده گاورس خون . نظامی
گاورولغتنامه دهخداگاورو. [ رَ / رُو ] (اِ مرکب ) گشادگی و سوراخی که گاوی تواند از آن گذشتن . قسمی کول ، تنبوشه .
گاورسلغتنامه دهخداگاورس . [ وِ / وَ ] (اِ) معرب آن جاورس ، دانه ای شبیه به ارزن که بیشتر به کبوتران دهند. (حاشیه ٔ برهان چ معین ). بطوری که از تقریر صاحب تحفة المؤمنین و غیره مع
