کیژدهلغتنامه دهخداکیژده . [ دِه ْ ] (اِخ )دهی از دهستان حومه ٔ بخش مرکزی شهرستان رشت است و 849 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2).
کژدهانلغتنامه دهخداکژدهان . [ ک َ دَ ] (ص مرکب ) لوش . (لغت نامه ٔ اسدی از یادداشت مؤلف ). که دهان کج دارد.
کوژدهلغتنامه دهخداکوژده . [ ژَ دَ / دِ ] (اِ مرکب ) بمعنی کوژد است که صمغ درخت شائکه باشد و آن را جهودانه نیز گویند و آن صمغ را عنزروت خوانند. (برهان ). انزروت . کوژد. (ناظم الاط
کیودهلغتنامه دهخداکیوده . [ ک َ دَ / دِ ] (اِ) به معنی کیود است که علت و ماده باشد. (برهان ). و رجوع به کیو و کیود شود.
کیادهلغتنامه دهخداکیاده . [ دَ / دِ ] (ص ) رسوا . (لغت فرس اسدی چ اقبال ص 509) (از برهان ) (آنندراج ) (از فرهنگ رشیدی ). رسوا و معیوب و بدنام و بی آبرو. (ناظم الاطباء) : کاری که
کژدهانلغتنامه دهخداکژدهان . [ ک َ دَ ] (ص مرکب ) لوش . (لغت نامه ٔ اسدی از یادداشت مؤلف ). که دهان کج دارد.
کوژدهلغتنامه دهخداکوژده . [ ژَ دَ / دِ ] (اِ مرکب ) بمعنی کوژد است که صمغ درخت شائکه باشد و آن را جهودانه نیز گویند و آن صمغ را عنزروت خوانند. (برهان ). انزروت . کوژد. (ناظم الاط
کیودهلغتنامه دهخداکیوده . [ ک َ دَ / دِ ] (اِ) به معنی کیود است که علت و ماده باشد. (برهان ). و رجوع به کیو و کیود شود.
کیادهلغتنامه دهخداکیاده . [ دَ / دِ ] (ص ) رسوا . (لغت فرس اسدی چ اقبال ص 509) (از برهان ) (آنندراج ) (از فرهنگ رشیدی ). رسوا و معیوب و بدنام و بی آبرو. (ناظم الاطباء) : کاری که
کیمدهلغتنامه دهخداکیمده . [ دِ ] (ترکی ، ق مرکب ) در کدام کس . در که . (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : آن پسر پینه دوز شب همه شب تا به روزبانگ کند چون خروز ((اسکی بابوش کیمده وا
