کین گرفتنلغتنامه دهخداکین گرفتن . [ گ ِ رِ ت َ ] (مص مرکب )انتقام کشیدن . (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین ).- کین گرفتن به دل ؛ خصومت به دل گرفتن . دشمنی به دل راه دادن . کینه جو ش
کمین گرفتنلغتنامه دهخداکمین گرفتن . [ ک َ گ ِ رِ ت َ ] (مص مرکب ) کمین کردن . (فرهنگ فارسی معین ) : به لشکر چنین گفت شاه زمین نباید که گیرند هرزه کمین . فردوسی (از آنندراج ذیل کمین ).
کینه گرفتنلغتنامه دهخداکینه گرفتن . [ ن َ / ن ِ گ ِ رِ ت َ ] (مص مرکب ) دشمنی به دل گرفتن . دشمنی دردل نهان داشتن . عداوت در دل پیدا کردن : چنین گفت هرگز که دید این شگفت دژم گشت وز پو
کین گیرلغتنامه دهخداکین گیر.(نف مرکب ) کین گیرنده . کین کش . انتقامجو. کینه جو. کینه توز : المؤمن لیس بحقود؛ مؤمن کین گیر نبود. (کیمیای سعادت غزالی ). رجوع به کین گرفتن شود.
کینه گرفتنلغتنامه دهخداکینه گرفتن . [ ن َ / ن ِ گ ِ رِ ت َ ] (مص مرکب ) دشمنی به دل گرفتن . دشمنی دردل نهان داشتن . عداوت در دل پیدا کردن : چنین گفت هرگز که دید این شگفت دژم گشت وز پو
تضاغنلغتنامه دهخداتضاغن . [ ت َ غ ُ ] (ع مص ) بر یکدیگر کین گرفتن . (زوزنی ). با هم کینه ورزیدن و پنهان داشتن کینه را. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
کینه گزارلغتنامه دهخداکینه گزار. [ ن َ / ن ِ گ ُ ] (نف مرکب ) انتقامجو. انتقام طلب . منتقم . که انتقام به جای آورد : تو بدکننده ٔ خود را به روزگار سپارکه روزگار تو را چاکری است کینه
تهی کردنلغتنامه دهخداتهی کردن . [ ت َ / ت ِ / ت ُ ک َ دَ ](مص مرکب ) تخلیه . خالی کردن . پرداختن . خلوت کردن . بپرداختن از. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) : خانه از روی تو تهی کردم دیده
