کیللغتنامه دهخداکیل . (اِخ ) قریه ای است در ساحل دجله زیر زریران ، و همان کال است که در قول ابن الحجاج آمده است : لعن اﷲ ایلتی بالکال . (از معجم البلدان ).
کیل (پیمانه)گویش اصفهانی تکیه ای: keyl طاری: kile طامه ای: kel طرقی: keyl / peymâna کشه ای: peymâna / keyl نطنزی: keyl
کیل کردنلغتنامه دهخداکیل کردن . [ ک َ / ک ِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) پیمودن . (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا). پیمانه کردن . با کیل اندازه و مقدار چیزی را معین کردن .
کیل پیمالغتنامه دهخداکیل پیما. [ ک َ / ک ِپ َ / پ ِ ] (نف مرکب ) کَیّال . آنکه با کیل می سنجد. (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا). رجوع به کیال شود.
کیل پیماییلغتنامه دهخداکیل پیمایی . [ ک َ / ک ِ پ َ / پ ِ ] (حامص مرکب ) کیالی . شغل و عمل کیل پیما. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). پیمودن و سنجیدن با کیل . رجوع به ماده ٔ قبل و کیالی ش
کیل کردنلغتنامه دهخداکیل کردن . [ ک َ / ک ِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) پیمودن . (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا). پیمانه کردن . با کیل اندازه و مقدار چیزی را معین کردن .
کیل پیمالغتنامه دهخداکیل پیما. [ ک َ / ک ِپ َ / پ ِ ] (نف مرکب ) کَیّال . آنکه با کیل می سنجد. (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا). رجوع به کیال شود.
کیل پیماییلغتنامه دهخداکیل پیمایی . [ ک َ / ک ِ پ َ / پ ِ ] (حامص مرکب ) کیالی . شغل و عمل کیل پیما. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). پیمودن و سنجیدن با کیل . رجوع به ماده ٔ قبل و کیالی ش
کیل دارلغتنامه دهخداکیل دار. (نف مرکب ) پوشیده از یک پارچه ای . (ناظم الاطباء). کیل دارنده . آنچه از نمد پوشیده شده . (فرهنگ فارسی معین ).- سپر کیل دار ؛ سپری که از موی بز پوشیده ب