کیفر

keyfar

۱. سزا؛ جزا؛ مکافات.
۲. [قدیمی] سنگی که بر سر دیوار برج یا قلعه می‌گذاشتند که وقتی دشمن نزدیک شود بر سرش بزنند.
⟨ کیفر بردن: (مصدر لازم) [قدیمی] به سزای عمل خود رسیدن.
⟨ کیفر دادن: (مصدر متعدی) سزای عمل کسی را دادن.

۱. انتقام، تادیب، تقاص، تنبیه، جزا، عقوبت، مجازات، مکافات
۲. تغار
۳. مشک ≠ پاداش