معنی کیرة | واژه یاب

کسى که اعمالش رو در روز قیامت به دست راستش مى کیره کسى که اعمالش رو در روز قیامت به دست راستش مى کیره کسى که اعمالش رو در روز قیامت به دست راستش مى گیره

کیر

لغت‌نامه دهخدا

کیر. (ع اِ) دمه ٔ آهنگری . ج ، کیار. کیَرة، کیران . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). خیکی که آهنگر بدان کوره را می دمد، و کوره را که از گل سازند «کور» گویند. (از

بالیکسری

لغت‌نامه دهخدا

بالیکسری . [ ] (اِخ ) نام قضای مرکزی از سنجاق قره سی است در ولایت خداوندگار (عثمانی ) که شش ناحیه : فرط،ابورندی ، کیره سون ، گیسود، بلاط، بالیه در آن قرار دارند

انروب

لغت‌نامه دهخدا

انروب . [ اَ ] (اِ) جوششی است که بعربی قوبا خوانند و بعضی گویند جوششی است که آن را بفارسی گر و به تازی جرب خوانند. انزوب . (از برهان قاطع) (از هفت قلزم ). درد ک