کیان

ki(e)yān

معنی

۱. [جمعِ کی] = کِی۲: ◻︎ بپرسیدشان از کیان جهان / / وزآن نامداران و فرخ‌مهان (فردوسی: ۱/۱۲).
۲. [مجاز] بزرگان.

جست‌وجوی دقیق

کیان

لغت‌نامه دهخدا

کیان . [ کیا ] (اِ) ستاره و کوکب . (برهان ) (ناظم الاطباء). ستاره . (اوبهی ) (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : ای بارخدایی که کجا رای تو باشدخورشید درخشنده نماید چو کیانی . فرخی (از یادداشت ایضاً).|| نقطه ٔ پرگار را

کیان

لغت‌نامه دهخدا

کیان . (ع مص ) بودن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). کَون . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). رجوع به کَون شود. || هست شدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). حادث شدن . (از اقرب الموارد).

کیان

لغت‌نامه دهخدا

کیان . (ادات استفهام ، ضمیر استفهامی ) جمع «که » برای استفهام ذوی العقول است . (آنندراج ). ج ِ کی ، یعنی چه کسان ، و کیانند، یعنی چه کسانند. (ناظم الاطباء). ج ِ که (= کی ). چه کسان . (فرهنگ فارسی معین ) : بین که به زنجیر کیان را کشیدهرکه در او

کیان

لغت‌نامه دهخدا

کیان . (ع اِ) ج ِ کون . کونها. موجودات . (از ناظم الاطباء). هستی ها. وجودها. (فرهنگ فارسی معین ).- کیان ثلاثه ، کیان الثلاثة ؛ به اصطلاح حکما، روح و نفس و جسد و به اصطلاح اهل صنعت کیمیا، کون روحانی و کون نفسانی و کون جسمانی . (ناظم الاطباء). در اصط

کیان

لغت‌نامه دهخدا

کیان . (معرب ، اِ) طبیعت ، وگویا این کلمه سریانی است . (از اقرب الموارد). طبع،و بدان نامیده شده کتاب سمعالکیان و به سریانی شمعاکیانا گویند. (مفاتیح ، ازیادداشت به خط مرحوم دهخدا). سرشت . (مهذب الاسماء). طبیعت . جوهر. (از حاشیه ٔ برهان چ معین ) : جم

جست‌وجوی هم‌آوا

قان قان،قان قان بَبو

گویش تهرانی

صدای خودرو نزد بچه ها

پوشَن چاه

well casing, casing

واژه‌های مصوب فرهنگستان

لوله‌ای با قطر زیاد از فلز یا پلاستیک یا الیاف که آن را هم‌زمان یا پس از حفاری در چاه گمانه قرار می‌دهند و با سیمان به دیواره‌های چاه می‌چسبانند تا مانع از ریزش چاه یا هدررفت گل حفاری یا ورود سیال‌های دیگر به درون سازندهای تراوا شود

پیت کتابی

jerry can/jerrycan/jerri can

واژه‌های مصوب فرهنگستان

گُنجایه‌ای پلاستیکی یا فلزی، با سطحِ‌مقطع مستطیل‌شکل یا چندضلعی و اضلاع تخت که برای انبار کردن و حمل مایعات کاربرد دارد

قوطی کلیددار

key-opening can, Packer's can

واژه‌های مصوب فرهنگستان

نوعی قوطی کنسرو که با استفاده از کلید مخصوصی که بر روی آن است باز می‏شود

قان قان

لغت‌نامه دهخدا

قان قان . (مغولی ، اِ) ریشه ٔ کلمه ٔ خاقان است و آن مخفف قان قانات است و لقبی است مخصوص شاهان و بزرگان مغول . (النقود العربیه ص 134).

جست‌وجوی مشابه

کیانت

لغت‌نامه دهخدا

کیانت . [ ن َ ] (ع اِمص ) پذیرفتاری . (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا). رجوع به کیانة شود.

کیانستان

لغت‌نامه دهخدا

کیانستان . [ ک َ / کیا ن ِ ] (اِ مرکب ) عالم جبروت . (انجمن آرا) (آنندراج ). رجوع به ماده ٔ بعد شود.

کیانا

لغت‌نامه دهخدا

کیانا. [ ک َ / کیا ] (سریانی ، اِ) طبایع باشد، فیلسوفان کیاناکیان خوانند. (لغت فرس اسدی چ هرن ص 5). طبایع باشد به زبان فلاسفه . (لغت فرس اسدی چ اقبال ص 12). طبایع بود، و کیان

کیانستانیان

لغت‌نامه دهخدا

کیانستانیان . [ ک َ / کیا ن ِ / تا ] (اِ مرکب ) ملائکه و فرشتگان عالم جبروت . (انجمن آرا) (آنندراج ). فرشتگان و ملائکه . (ناظم الاطباء). از برساخته های فرقه ٔ آذرکیوان . رجوع به فرهنگ دساتیر ص <span class="hl

کیانوش

لغت‌نامه دهخدا

کیانوش . (اِخ ) یکی از دو برادر فریدون . (ناظم الاطباء) : یکی بود از ایشان کیانوش نام دگر نام پرمایه ٔ شادکام .فردوسی .

جست‌وجوی متن

نهاد

دیکشنری فارسی به عربی

کيان , موسسة , ميل

وجود

دیکشنری فارسی به عربی

ان يکون , جوهر , شخص , شخصية , کيان , وجود

محمدکیان

فرهنگ نام‌ها

(تلفظ: mohammad kiyān) از نام‌های مرکب ، ← محمد و کیان .

شیر پنیر

گویش مازنی

گیاه پنیرک – از تیره ی پنیر کیان

مرکز

فرهنگ سره

کانون، کیان، میا نگاه، نافه، ونسار، وندسار

جست‌وجوی هم‌آغاز

کیان آباد

لغت‌نامه دهخدا

کیان آباد. (اِخ ) دهی از بخش پشت آب است که در شهرستان زابل واقع است و 750 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

کیانت

لغت‌نامه دهخدا

کیانت . [ ن َ ] (ع اِمص ) پذیرفتاری . (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا). رجوع به کیانة شود.

کیان بالا

لغت‌نامه دهخدا

کیان بالا. (اِخ ) دهی از دهستان سگونداست که در بخش زاغه ٔ شهرستان خرم آباد واقع است و 400 تن سکنه دارد که از طایفه ٔ سگوند هستند و زمستانهابه قشلاق می روند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).

کیان پائین

لغت‌نامه دهخدا

کیان پائین . (اِخ ) دهی از دهستان سگوند است که در بخش زاغه ٔ شهرستان خرم آباد واقع است و 562 تن سکنه دارد که از طایفه ٔ سگوند هستند و زمستانها به قشلاق می روند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).

کیانستان

لغت‌نامه دهخدا

کیانستان . [ ک َ / کیا ن ِ ] (اِ مرکب ) عالم جبروت . (انجمن آرا) (آنندراج ). رجوع به ماده ٔ بعد شود.

جست‌وجوی هم‌قافیه

درفش کیان

لغت‌نامه دهخدا

درفش کیان . [ دِ رَ ش ِ ] (اِخ ) درفش شاهان کیانی . علم و بیرق شاهان ایران زمین . درفش و اختر کاویان : درفشنده تیغت عدوسوز باددرفش کیان از تو فیروز باد. نظامی .رجوع به درفش کاویان شود.

دستجرد جموکیان

لغت‌نامه دهخدا

دستجرد جموکیان . [ دَ ج ِ دِ ج ُ ] (اِخ ) دستگرد جموکیان . قریه ای نزدیک بلخ . رجوع به جموکیان و رجوع به سفرنامه ٔ ناصرخسرو چ دبیرسیاقی شود.

ماکیان

لغت‌نامه دهخدا

ماکیان . (اِ) مرغ خانگی بود، جفت خروس . (لغت فرس اسدی چ اقبال ص 375). مرغ ماده ٔ خانگی . (صحاح الفرس ). مرغ خانگی را گویند که مادینه ٔ خروس باشد. (برهان ). لفظ مفرد است به معنی یک مرغ خانگی که ماده باشد و نر آن را خروس گویند. (غیاث ). مادینه

پیچکیان

لغت‌نامه دهخدا

پیچکیان . [ چ َ ] (اِ مرکب ) نام تیره ٔ گیاهانی دارای ساقهای پیچیده و گلهای پنج قسمتی و منظم با پرچمهای بر روی گلبرگها چسبیده با میوه ٔ کپسولی شکل شامل دو خانه یا بیشتر و در ساق و برگ لوله های دارای شیرابه ٔساده با اثر مسهلی . (از گیاه شناسی گل گلاب ص <span class="hl" dir="lt

تاکیان

لغت‌نامه دهخدا

تاکیان . (اِخ ) شهری است به سند. (معجم البلدان ) (مراصدالاطلاع ).

درپیوند

بیشتر بدانید

کیان

ki(e)yān

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آوا

گویش تهرانی

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

دیکشنری فارسی به عربی

دیکشنری فارسی به عربی

فرهنگ نام‌ها

گویش مازنی

فرهنگ سره

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا