کیاللغتنامه دهخداکیال . [ ک َی ْ یا ] (اِخ ) لقب مردی گول که پیوسته خاک می پیمود.(منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) : به زیبقی ّ مقنع به احمقی کیال به روزکوری صباح و شبروی
کیاللغتنامه دهخداکیال . [ ک َی ْ یا ] (ع ص ) پیماینده . (منتهی الارب ). پیماینده و پیمانه کننده . (ناظم الاطباء). پیماینده و چیزی را به پیمانه پیمایش کننده . (غیاث ). آنکه حرفه
کیاله اولغتنامه دهخداکیاله او. [ ل َ / ل ِ اَ / اُو ] (اِ مرکب ) آب چکیده ای از ماست . (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
کیالجلغتنامه دهخداکیالج . [ ک َ ل ِ ] (ع اِ) ج ِ کیلجة. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). ج ِ کیلجة، کیله که پیمانه ای است مر غله و آرد و جز آن را. (آنندراج ). رجوع ب
کیالجةلغتنامه دهخداکیالجة. [ ک َ ل ِ ج َ ] (ع اِ) ج ِ کیلجة. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). رجوع به کیلجة و کیله شود.
کیالکلغتنامه دهخداکیالک . [ل َ ] (اِ) کیلک . کیلو. زالزالک . (فرهنگ فارسی معین ). زالزالک . (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا). || قسمی از ولیک را در شیراز کیالک نامند. (از یادداشت ب
کیالیلغتنامه دهخداکیالی .[ ک َی ْ یا ] (حامص ) عمل و شغل کیال . (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به کیال شود. || (اِ مرکب ) مزدکیال و شخص پیمانه کننده . (ناظم الاطباء). دستمزدی که به وز
کیالیهلغتنامه دهخداکیالیه . [ ک َی ْ یا لی ی َ ] (اِخ ) از فِرَق شیعه ٔ اصحاب احمدبن کیال که مدعی رسالت و قائمی بوده و مقاله ای مخلوط از مطالب علمی و آراء دینی خود داشته واز این م
کیاله اولغتنامه دهخداکیاله او. [ ل َ / ل ِ اَ / اُو ] (اِ مرکب ) آب چکیده ای از ماست . (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
کیالجلغتنامه دهخداکیالج . [ ک َ ل ِ ] (ع اِ) ج ِ کیلجة. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). ج ِ کیلجة، کیله که پیمانه ای است مر غله و آرد و جز آن را. (آنندراج ). رجوع ب
کیالجةلغتنامه دهخداکیالجة. [ ک َ ل ِ ج َ ] (ع اِ) ج ِ کیلجة. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). رجوع به کیلجة و کیله شود.