کرکیشلغتنامه دهخداکرکیش . [ ک َ ] (اِ)به لغت اهل مصر اسم بابونه است . (فهرست مخزن الادویه ). کرکاش . (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به کرکاش شود.
کژکیلغتنامه دهخداکژکی . [ ک َ ] (اِ) درمی بوده است چون توتکی و فنجی . (از فرهنگ اسدی ذیل توتکی ). در عهد قاجاریه وقتی قرانهای زنجیره دار (امین السلطانی ) زدند قرانهای کهنه را کش
کیکیشلغتنامه دهخداکیکیش . [ ک َ / ک ِ کی ] (اِ) به معنی کیکیر است که تره تیزک باشد. (برهان ) (آنندراج ). جرجیر است . (فهرست مخزن الادویه ). کیکیر. کیکیز. تره تیزک . (ناظم الاطباء
لنگلغتنامه دهخدالنگ . [ ل َ ] (ص )اَعرج . عَرجاء . آنکه پای او لنگد. آنکه لنگد. که یک پای کوتاه و یا شکسته دارد. شَل . آنکه یک پای کوتاه تر دارد. اکسح . ظالع. اَقزل . آنکه یک پ
موزهلغتنامه دهخداموزه . [ زَ / زِ ] (اِ) به ترکی چکمه گویند. (از برهان ). چکمه و معرب آن موزج است . (از المعرب جوالیقی ص 311). خف . موزج . (دهار) (منتهی الارب ). مندل . مندلی .ن
منیلغتنامه دهخدامنی . [ م َ] (حامص ) در فارسی تکبر و خودبینی . مرکب از «من » و «یاء» مصدری . (غیاث ) (آنندراج ). تکبر و غرور و فخریه و لاف زنی و خودپرستی و خودبینی و ستایش از خ
آهولغتنامه دهخداآهو. (اِ) (از: آ علامت سلب و نفی به معنی نه و نا + هوک ، به معنی خوب . عیب . نقص . خبط. خطا. ادمان خمر). عیب . نقص . ذمیمه . رذیله . صفت زشت . عوار. مقابل هنر،
تیرلغتنامه دهخداتیر. (اِ) معروف است و به عربی سهم خوانند. (برهان ). تیر که ازکمان جهد. (لغت فرس اسدی چ اقبال ص 139). تیر کمان .(فرهنگ رشیدی ) (انجمن آرا). ترجمه ٔ سهم ، و خدنگ
