کوچیدنلغتنامه دهخداکوچیدن . [دَ ] (مص ) کوچ کردن . رحلت کردن . (فرهنگ فارسی معین ). رفتن ایل و طایفه ای از منزلی برای منزل گرفتن در جای دیگر. از جایی به جایی نقل کردن بنه و کسان .
کوچیدنفرهنگ فارسی عمید / قربانزادهروانه شدن جماعتی از مردم از یک شهر یا ناحیه به شهر و ناحیۀ دیگر به قصد اقامت دایم در آنجا؛ کوچ کردن.
کوبیدنگویش اصفهانی تکیه ای: bekuyi طاری: kövây(mun) طامه ای: kostan طرقی: kövâymun کشه ای: kövâymun نطنزی: kostan
کوبیدندیکشنری فارسی به عربیباون , تهيج , توة , دقة , ضربة , طحن , عقب , کبش , کدمة , کور الحداد , مسمار , مطرقة