لغتنامه دهخدا
طایانک خان . (اِخ ) پادشاه یا خان طایفه ٔ نایمان مغول که چنگیزبر او ظفر یافت . حمداﷲ مستوفی آرد: در سنه ٔ تسع و تسعین و خمسمائة چنگیزخان بر او (باونگ خان ) مستولی شدو اسم پادشاهی بر او چنگیز اطلاق رفت و در سنه ٔ ثلث و ستمائة طابانک خان قوم نایمان را قهر کرد نام چنگیزخانی بر ا
