کون برهنگیلغتنامه دهخداکون برهنگی . [ ب َ / ب ِ رَ ن َ / ن ِ ] (حامص مرکب ) حالت و صفت کون برهنه . کون لختی . رجوع به کون برهنه و کون لختی شود.
کونلغتنامه دهخداکون . [ ک َ ] (ع مص )بودن . (ترجمان القرآن ) (زوزنی ) (تاج المصادر بیهقی ). بودن و هست شدن ، و کِیان و کینونة مثل آن است . (منتهی الارب ). کان الشی ٔ کوناً و کی
کونلغتنامه دهخداکون . [ ک َ وَ ] (اِ) درختی است خاردار و ساق آن بی خار. صاحب مخزن الادویه گفته به فارسی آن را کُم گویند و به شیرازی بالش عاشقان خوانند به سبب درشتی خارهای آن و
کونلغتنامه دهخداکون . [ ک ُ وِ ] (ص ) حیزو مخنث را گفته اند. (برهان ). حیز و مخنث . (از فرهنگ رشیدی ) (ناظم الاطباء). هیز و مخنث را گویند. (فرهنگ جهانگیری ) (آنندراج از جهانگیر
کون لختیلغتنامه دهخداکون لختی . [ ل ُ ] (حامص مرکب ) برهنگی کون و عورت کسی . (فرهنگ فارسی معین ). کون برهنگی .
عوریلغتنامه دهخداعوری . (حامص ) برهنگی . (آنندراج ). برهنه بودن . لخت بودن : معروف به بی سیمی مشهور به بی نانی همچون الف کوفی از عوری و عریانی . سنائی .چو درویشی به درویشان نظر
بی طاقتیلغتنامه دهخدابی طاقتی . [ ق َ ] (حامص مرکب ) ناتوانی . (آنندراج ) (ناظم الاطباء) : تن از بی طاقتی پرداخته زوردل از تنگی شده چون دیده ٔ مور. نظامی .موسی (ع ) درویش را دید از
طور زیتالغتنامه دهخداطور زیتا. [ رِ زَ ] (اِخ ) کوهی است نزدیک رأس عین نزدیک پل خابور و بر فراز آن درخت زیتونی است که از باران آب خورد و بدین جهت آن کوه را طور زیتا نامیده اند... و
مجردلغتنامه دهخدامجرد. [ م ُ ج َ ر رَ ] (ع ص ) برهنه . عریان . (ناظم الاطباء) (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).- فلان حسن المجرد؛ فلان در برهنگی خوش و آکنده گوشت است . (ناظم الاطباء)
