کونهلغتنامه دهخداکونه . [ ن َ / ن ِ ] (اِ) به معنی کونسته است که کفل و سرین آدمی باشد. (برهان ).کونسته . (آنندراج ) (فرهنگ فارسی معین ). سرین و قیل طرف سرین . (فرهنگ رشیدی ). سر
کونه گذاشتنلغتنامه دهخداکونه گذاشتن . [ ن َ / ن ِ گ ُ ت َ ] (مص مرکب ) نپرداختن قسمتی کوچک از وامی ومحول کردن به زمان بعد. بقیتی از وام را به وقت دیگر گذاشتن . مبلغی کم از پرداختنی را
کونه گرفتنلغتنامه دهخداکونه گرفتن . [ ن َ / ن ِ گ ِ رِ ت َ ] (مص مرکب ) برگرفتن قسمتی از گلوله ٔ خمیر تا نان به اندازه ٔ مطلوب برآید. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). رجوع به کونه شود.
دست کونهلغتنامه دهخدادست کونه . [ دَ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) نوک دست . سرانگشتان دست . (یادداشت مرحوم دهخدا). کونه ٔ دست : به پیش هجو من ای کور پایدار نه ای مرا بخیره به یک دست کونه
