کومه (کلبه)گویش اصفهانی تکیه ای: -------- طاری: --------- طامه ای: --------- طرقی: --------- کشه ای: --------- نطنزی: ---------
کومه (کُلبه)گویش خلخالاَسکِستانی: kuma/ kətâm دِروی: raza ka/ kutâm شالی: kuma کَجَلی: kuma کَرنَقی: koma/ komača کَرینی: kuma کُلوری: kuma/ kutâm گیلَوانی: kima/ kətâm لِردی: kuma
کومه (کُلبه)گویش کرمانشاهکلهری: ku:l̆â/ čâtu:l̆ گورانی: ku:l̆â سنجابی: ku:l̆â کولیایی: ku:l̆â زنگنه‌ای: ku:l̆â/ čâtu:l̆ جلالوندی: ku:l̆â/ čâtu:l̆ زوله‌ای: ku:l̆â/ čâtu:l̆ کاکاوندی: ku:l
کلمةلغتنامه دهخداکلمة. [ ک َ ل ِ م َ ] (ع اِ) یک سخن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). سخن . لفظ. کلام . (ناظم الاطباء). کَلمَه . (اقرب الموارد). سخن . یک سخن . (یادداشت به خط مرحوم
بازار صیقل کومهواژهنامه آزاددر قدیم به دلیل شرایط استراتژیک محل عبور و مرور و استراحتگاه مسافران در کلبه هایی در آن منطقه بود و همچنین نعل های اسبان خود را صیقل مدادندو به مرور زمان دو کلم
کیمهواژهنامه آزاد(مازندرانی) کومه؛ کلبه های کوچکی که شکارچیان در محل های شکار دائمی می سازند، یا ماهیگیران در کنار دریا، یا کشاورزان در کنار مزارع بر پا می کنند. هر نوع کومۀ کوچ
کمهلغتنامه دهخداکمه . [ ک ُ م َ / م ِ ] (اِ) کلبه را گویند. (از سفرنامه ٔ شاه ایران از آنندراج ). کومه . کلبه . (فرهنگ فارسی معین ).