کوسلغتنامه دهخداکوس . (اِخ ) نام قصبه ای است از مازندران که به کوسان اشتهار دارد. (برهان ) (آنندراج ). نام قصبه ای در مازندران . (ناظم الاطباء) : ز آمل گذر سوی تمیشه کرد نشست ا
کوثلغتنامه دهخداکوث . [ ک َ ] (ع اِ) کفش . (دهار). کفش و صندل . ج ، اکواث . (منتهی الارب ) (آنندراج ). کفشی که به پا می پوشند. (از اقرب الموارد).
کؤسلغتنامه دهخداکؤس .[ ک ُ ئو ] (ع اِ) ج ِ کأس . جامهای شراب خوردن یا جامهای باشراب . (از منتهی الارب ). رجوع به کؤوس شود.
کوس زدنلغتنامه دهخداکوس زدن . [ زَ دَ ] (مص مرکب ) کوس فروکوفتن . (فرهنگ فارسی معین ). آواز برآوردن از کوس . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). کوس نواختن . طبل کوفتن : بزد بوق و کوس و س
کؤسلغتنامه دهخداکؤس .[ ک ُ ئو ] (ع اِ) ج ِ کأس . جامهای شراب خوردن یا جامهای باشراب . (از منتهی الارب ). رجوع به کؤوس شود.
کوس اندرآوردنلغتنامه دهخداکوس اندرآوردن . [ اَ دَ وَ دَ ] (مص مرکب ) در شاهد زیر از فردوسی ظاهراً بمعنی هجوم آوردن ، حمله کردن و آهنگ هجوم کردن آمده است : چو کیخسرو آن جنبش باددیددل و بخ