کمال

۱. بالاترین مرتبۀ چیزی؛ نهایت: با کمال خرسندی.
۲. (اسم مصدر) برتر بودن در داشتن صفات نیک؛ کامل بودن؛ آراستگی صفات.
۳. درایت؛ دانایی؛ خردمندی.
۴. (اسم) (فلسفه) صورت نهایی و طبیعی هرچیز.
۵. (اسم مصدر) (تصوف) رسیدن به مرحلۀ محو و فنا.
⟨ کمال یافتن: (مصدر لازم)
۱. به کمال رسیدن؛ کامل شدن.
۲. ترقی کردن.

کهتر

۱. استغنا، بلوغ، پختگی، رسایی، رشد
۲. بینش، حکمت، فضل، فضیلت، معرفت
۳. آدابدانی
۴. اعلیدرجه، تام، تمام، تمامیت

attainment, being, consummation, culmination, entirety, excellence, finish, flawlessness, integrity, perfection, plenitude, thoroughness