کلینیکلغتنامه دهخداکلینیک . [ کْلی / ک ِ ] (فرانسوی ، اِ) مطب . محکمه . (فرهنگ فارسی معین ). || درمانگاه . (فرهنگ فارسی معین ). || (ص ) بالینی : امراض کلینیک (بیماریهای بالینی ).
کلینیکفرهنگ انتشارات معین(کِ) [ فر. ] 1 - (اِ.) ساختمان یا بخشی در بیمارستان یا مراکز بهداشتی - درمانی که به درمان بیماران یا مراقبت پزشکی از بیماران سرپایی اختصاص داشته باشد، درمانگاه
کلینیکفرهنگ فارسی عمید / قربانزاده۱. درمانگاه۲. محلی دارای تجهیزات در یک رشتۀ خاص برای درمان بیماران مربوط به آن رشته.۳. بیمارستانی که در آن دانشجویان پزشکی تحت آموزش بالینی قرار میگیرند.
پلی کلینیکفرهنگ انتشارات معین(پُ کِ) [ فر. ] (اِمر.) مطبی که دارای درمانگاه های مختلف است و در صورت ل زوم امراض مختلف را در آن جا مورد مداوا قرار می دهند.
پلی کلینیکفرهنگ فارسی عمید / قربانزادهدرمانگاهی که دارای بخشهای تخصصی مختلف برای معالجۀ انواع بیماریها باشد.