کلدلغتنامه دهخداکلد. [ ک َ ] (ع مص ) بر یکدیگر گرد آوردن چیزی . (منتهی الارب ) (آنندراج ): کلدالشی ٔ کلداً؛ گردآورد و فراهم کرد آن چیز را. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
کلدلغتنامه دهخداکلد. [ ک َ ل َ ] (ع اِ) جای رست و درشت بی سنگ . (منتهی الارب ) (آنندراج ). جای رست و درشت بی سنگ ریزه . (ناظم الاطباء). جای سخت بدون ریگ . (از اقرب الموارد). ||
کلدرهلغتنامه دهخداکلدره . [ ک ُ دَ رَ / رِ ] (اِ مرکب ) کل دار. کل ذر.(یادداشت به خط مرحوم دهخدا). رجوع به کل دار شود.
کلدملغتنامه دهخداکلدم . [ ک َ دَ ] (ع ص ) درشت و زشت . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). درشت . (از اقرب الموارد).
کلدرلغتنامه دهخداکلدر. [ ک ُ دَ ] (اِ مرکب ) کل دار. کلدره .(یادداشت به خط مرحوم دهخدا). رجوع به کل دار شود.
کلدوملغتنامه دهخداکلدوم . [ ک ُ ] (ع ص ) کوتاه بالا. (منتهی الارب ) (آنندراج ). کوتاه و کوتاه بالا. (ناظم الاطباء). قصیر. (اقرب الموارد).
کلدةلغتنامه دهخداکلدة. [ ک َ ل َ دَ ] (ع اِ) پاره ای از زمین رست و هی اخص مِن َ الکلد. (از منتهی الارب ) (آنندراج ).واحد کلد یعنی یک قطعه زمین درشت . (ناظم الاطباء).- ابوکلدة ؛