کلاهبردارلغتنامه دهخداکلاهبردار. [ ک ُ ب َ ] (نف مرکب ) آدم حقه باز و شیاد و مال مردم خور. کسی که به انحاءمختلف مال مردم را از ایشان بگیرد. (از فرهنگ عامیانه ٔ جمالزاده ). کلاه بردار