کلاهلغتنامه دهخداکلاه . [ ک ُ ] (اِ) چیزی که از پوست و پارچه ٔ زربفت و غیره دوزند و برسرگذارند. (برهان ) (آنندراج ). سربند و هرچیزی که از پارچه و پوست و نمد و زربفت و تیرمه و جز
کلاهگویش خلخالاَسکِستانی: kəlâ دِروی: kəlâ شالی: kəlâ کَجَلی: kölâ کَرنَقی: kola کَرینی: kəlâ کُلوری: kəlâ گیلَوانی: kəlâ لِردی: kolâ
کلاحلغتنامه دهخداکلاح . [ ک ُ ] (ع مص ) ترشروئی کردن و کشیدن لبها را چندان که واگردد دندانها.(منتهی الارب ) (آنندراج ). بسیار ترشروئی کردن . (از اقرب الموارد). روی ترش کردن . (ت
کلاحلغتنامه دهخداکلاح . [ ک ُ / ک َ ] (ع اِ) خشکسال . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). تنگ سالی . (مهذب الاسماء). || (ص ) شدید: «هذا سنة کلاح و اصابته
کلاه زنانهگویش اصفهانی تکیه ای: ------------- طاری: ------------- طامه ای: ------------- طرقی: ------------- کشه ای: ------------- نطنزی: ----------